Semper Fidelis

Vir ewig getrou

Die aanval het op ’n Sondag plaasgevind. 23 Oktober 1983, om presies te wees. Twee vragmotorbomme het die geboue getref wat Amerikaanse en Franse lede van die Multinasionale Mag in Libanon gehuisves het. Tydens die ontploffing is 307 mense dood: 241 Amerikaanse en 58 Franse militêre personeel, ses burgerlikes en twee aanvallers.

‘N Paar dae na die tragedie het die Amerikaanse Marines se generaal, Paul Kelly, sommige van die gewonde oorlewendes in ‘n hospitaal in Frankfurt, Duitsland, besoek. Onder hulle was korporaal Jeffrey Nashton, wat ernstig gewond was tydens die voorval. Nashton het soveel buise in en uit sy liggaam gehad dat ‘n getuie gesê het hy meer soos ‘n masjien as ‘n mens gelyk het. Toe generaal Kelly by sy bed gekom het, het Nashton, wat gesukkel het om te beweeg, vir ‘n stuk papier en ‘n pen beduie. Hy het iets daarop geskryf en dit aan die generaal oorhandig. Op die stukkie papier was daar twee woorde geskrywe- ‘Semper Fi’ – ’n verkorting van die Latynse woorde – wat dan ook die leuse van die Marines is,  ‘Semper Fidelis’, wat ‘vir ewig getrou’ beteken.

Ons gesels vandag oor getrouheid aan Christus en ons Woord vir vandag is uit

Openb 2:10  Vrees vir niks wat jy sal ly nie. Kyk, die duiwel gaan sommige van julle in die gevangenis werp, sodat julle op die proef gestel kan word; en julle sal tien dae lank verdrukking hê. Wees getrou tot die dood toe, en Ek sal jou die kroon van die lewe gee.

Bogenoemde opdrag was deur die aartsengel Michael, wat die duiwel, wat ons vyand is, uit die hemel verdryf het; gespreek. Hy moedig ons aan om getrou die stryd teen die duiwel te veg en die oorwinning op die aarde te behaal.

Iemand het die praktiese uitlewing van Christelike toewyding mooi vasgevang toe hy gesê het, ‘Om jou lewe vir Christus te gee, lyk idillies. Om jou uit te stort vir ander … om die uiteindelike prys van martelaarskap te betaal – is iets wat ek sal doen. “Ek is gereed, Here, om in ‘n glans van glorie dood te gaan.” Ons dink dat as ons alles aan die Here gee is dit soos om ’n R1000 op die tafel te lê en te sê – “Hier is my lewe, Here. Ek gee alles.” Die werklikheid vir die meeste van ons is egter dat Hy ons bank toe stuur om kleingeld van daardie R1000 te gaan kry. Ons gaan meestal deur die lewe deur ’n 50 sent hier of ’n rand daar uit te gee. Dit gebeur wanneer ons luister na die probleme van die buurman se kind in plaas van om te sê: ‘Skoert!’. Dit gebeur wanneer ons ’n selgroepie of gebedsbyeenkoms bywoon. Dit gebeur wanneer ons vir die ou omie in die ouetehuis ‘n glas water vashou sodat hy kan drink sonder om alles te mors. Dit is nie gewoonlik gewoonlik glorieryk om ons lewe aan Christus te gee nie. Dit word gedoen deur getrou te wees in al daardie klein dade van liefde, 50 sent op ’n slag. Dit sou maklik wees om in ‘n glans van glorie dood te gaan; maar dit is moeiliker om getrou oor ’n lang tyd die Christelike lewe, bietjie vir bietjie, te lei.’

Getrou in tye van afvalligheid

Ek glo dat die bruid van Christus, die universele kerk, vandag op talle gebiede uitgedaag word om getrou te bly. Die opdrag van die engel is egter duidelik: ‘Wees getrou tot die dood toe.’ Hier in ons land staan ons op die vooraand van ’n tyd wanneer ons dalk baie binnekort in die gevangenis gewerp gaan word en verdruk gaan word vir ons geloof. Ek illustreer my punt deur aan te haal uit ’n artikel wat onlangs in Maroelamedia gepubliseer is oor die voorgestelde veranderinge aan die Pepupa (ook bekend as die Gelykheidswet) wetgewing:

“Volgens die Grondwet (waarop die huidige Gelykheidswet gebaseer is) het elke individu tans die reg tot vryheid van geloof.

“As Christene het ons die voorreg om altyd te bly glo wat reg is, dit uit te leef soos ons wil en in ons sosiale kringe, werk, skool of kerk uitsprake daarvolgens te maak. Maar, indien die beoogde wetsontwerp goedgekeur sou word, sal dit onwettig wees om jou gedagtes oor godsdiens só te deel,” voeg Buys by. “Want indien enigiemand aanstoot sou neem deur ʼn uitspraak wat gemaak word, kan hulle ʼn klag van haatspraak of diskriminasie lê teen die persoon sowel as die instansie waaraan die persoon verbonde is, en selfs teen die persoon wat die uitspraak gemaak het se werkgewer.”

Die wetsontwerp bepaal dat die aangeklaagde reeds skuldig bevind gaan word, en dit gaan vir die aangeklaagde bykans onmoontlik wees om hom- of haarself op grond van geloofsoortuiging te kan verdedig. “By implikasie sal ons sal dus nie meer saam met ander gelowiges ons geloof openlik kan uitleef of selfs preek of evangeliseer sonder die moontlikheid van vervolging nie. Dit sal geloofsmonde toemaak uit vrees en geloofsvryheid aan bande lê.”

Die gemeente in Pergamus as ons voorbeeld

Ek wil julle nou vertel van ’n kerk wat in ‘n baie vyandige omgewing gevestig was; hulle het vyande aan alle kante gehad. Lede van hulle gemeente wass doodgemaak, maar tog het hulle getrou gebly aan hul Heer en Verlosser en  Hom nie verloën nie.

Toe het sommige onder hulle meer liberaal begin raak. Hulle het dwaalleer bevorder en in openbare sonde gelewe. Die res van die gemeente het egter besluit dat solank as wat hulle as individue getrou bly, dit nie saak maak wat die ander in hul kerk doen nie.

Wat sou die Here Jesus vir sulke mense sê?

Dink jy dat Hy sou sê dat die goed is, solank mens as individue getrou bly, maak dit nie saak wat ander in die kerk glo en beoefen nie, of dink jy dat Hy die getroues sou beveel om kerkdissipline toe te pas en hulle af ​​te sonder van diegene wat sondig?

Die gemeente waarvan ek praat, het regtig bestaan en die dinge waarvan ek praat, het werklik daar gebeur. Die Here Jesus het ’n brief aan hulle daaroor geskrywe. Ons lees van Jesus se brief aan die kerk in Pergamus in

Openb 2:12-17  En skryf aan die engel van die gemeente in Pérgamus: Dít sê Hy wat die skerp tweesnydende swaard het:  (13)  Ek ken jou werke en die plek waar jy woon, waar die troon van die Satan is. En jy hou vas aan my Naam en het die geloof in My nie verloën nie, selfs in die dae waarin Antipas my getroue getuie was, wat gedood is by julle waar die Satan woon.  (14)  Maar Ek het enkele dinge teen jou: dat jy daar mense het wat vashou aan die leer van Bíleam wat Balak geleer het om ‘n struikelblok voor die kinders van Israel te werp, naamlik om afgodsoffers te eet en te hoereer.  (15)  So het jy ook mense wat vashou aan die leer van die Nikolaïete, wat Ek haat.  (16)  Bekeer jou; anders kom Ek gou na jou toe en sal teen hulle oorlog voer met die swaard van my mond.  (17)  Wie ‘n oor het, laat hom hoor wat die Gees aan die gemeentes sê. Aan hom wat oorwin, sal Ek gee om te eet van die verborge manna, en Ek sal hom gee ‘n wit keursteen, en op dié steen ‘n nuwe naam geskrywe wat niemand ken nie, behalwe hy wat dit ontvang.

In vers 13 prys die Here Jesus die gemeente omdat hulle getrou was en nie hulle geloof verloën het nie, selfs nie toe een van die gemeentelede, ’n man met die naam van Antipas, ’n martelaarsdood gesterf het vir sy geloof nie.

In die volgende vers draai die Here Jesus egter nie doekies om nie en spreek Hy hulle direk aan omdat hulle mense tussen hulle toelaat wat dwaalleringe verkondig en hulle nie aanspreek nie. Hy stel ’n duidelike ultimatum aan die kerkleiers: Bekeer julle of…

Alhoewel hierdie brief in die eerste eeu geskryf is, raak dit sake wat kerke in die gesig sal staar tot by die Wederkoms. Daar is ‘n voortdurende gevaar vir kerke wat eens getrou was om ‘n bietjie te kompromitteer, om ‘n bietjie dwaalleer of klein hoeveelheid sonde te verdra, en voordat hulle dit weet, is hulle nie meer ‘n getroue liggaam van gelowiges nie. Dit was die probleem wat die kerk in Pergamus in die gesig gestaar het, en dit is iets waarteen kerke in elke eeu moet waak.

Om sulke sake te hanteer, neem egter waagmoed en opoffering. Die engel se opdrag is nogtans duidelik dat die kerk getrou moet bly tot die dood toe, indien nodig.

Vrees – die vyand van getrouheid

Wanneer die Pepupa wetgewing deurgevoer word, sal ons sal nie meer saam met ander gelowiges ons geloof openlik kan uitleef of selfs kan preek of evangeliseer sonder die moontlikheid van vervolging nie. Dit sal ons monde toemaak uit vrees en geloofsvryheid aan bande lê. Hoe kan ons getrou bly in tye van afvalligheid?

Vrees is die grootste vyand van getrouheid. Dit is die groot immobiliseerder; dit het baie mense al in hul spore gevries en hulle weerhou om hulle skeppingsdoel te bereik. Vrees het die Israeliete laat mor en kla toe God hulle van die farao se leër wou verlos en Vrees het die leërs van Israel lam voor Goliat gelaat. Vrees is vir baie lank reeds die vyand van ons geloof en verlam  steeds diegene wie se hartsbegeerte is om standvastig en getrou te wees in hul diens aan ons Here.

Iemand het gesê dat dapperheid nie beteken dat jy nie bang is nie. Dit beteken net dat iemand of iets vir jou belangriker is as jou vrees.

Een manier om vrees te oorkom, is deur bemoediging.

Hier is ’n paar maniere hoe ons mekaar kan bemoedig in hierdie dae:

1. Dankbaarheid – ek is dankbaar vir jou

Dit is altyd bemoedigend om te weet dat iemand waardeer wat God deur jou gedoen het en dankbaar is vir jou. Paulus was dankbaar vir Timoteus, vir sy bediening en vir sy vriendskap. Wanneer laas het jy God gedank vir ‘n broer of suster in Christus wat Hy in jou lewe gegee het? Wanneer laas het jy vir hulle gesê dat u God dankbaar is vir hulle?

2. Getrouheid – ek bid vir jou

Een van die bemoedigendste dinge wat ek nog as predikant ervaar het, is die wete dat daar mense daar is wat vir my bid en bid dat God my sal beskerm, my sal gebruik en my sal lei. Vrees bring dikwels twyfel mee, nie net twyfel oor jouself nie, maar twyfel oor ander en twyfel oor God. As jy weet dat iemand genoeg van jou hou om jou in gebed te onthou, om getrou te wees om jou voor die hemeltroon te neem, is dit bemoedigend en gee dit vir jou moed om aan te gaan.

3. Gemeensaamheid – ek wil tyd saam met jou spandeer

Toe Paulus in die gevangenis was, het hy gereeld aan die gemeentes geskrywe hoedat hy verlang om by hulle te wees. Hulle was vir hom belangrik en hulle het dit geweet. Daardie sin van ‘behoort’ het hulle gehelp om staande te bly te midde van hulle vrese. Daar is ’n goeie rede hoekom die Bybel in Heb. 10:25 sê dat ons nie die gemeenskap van die gelowiges moet afskeep nie soos sommige die gewoonte het nie. Die gemeensaamheid bring mee dat mense saam kan staan teen ’n gemeenskaplike vyand en dit werk ook isolasie teen, omdat ’n geïsoleerde vyand ’n maklike teiken is.

Slot

Senator Mark Hatfield vertel dat hy op die toer deur Calcutta was saam met die bekende moeder Teresa toe sy nog gelewe het. Hulle het onder andere die sogenaamde “House of Dying”, waar siek kinders in hul laaste dae versorg word, besoek en ook die apteek, waar die honderde armes in die ry gestaan het ​​om mediese aandag te kry. Toe hy gesien het hoe Moeder Teresa hierdie mense bedien, was Hatfield oorweldig deur die omvang van die lyding wat sy en haar medewerkers daagliks in die gesig moes staar. “Hoe kan u die las elke dag dra sonder om daardeur verpletter te word?” het hy aan haar gevra. Moeder Teresa het geantwoord: “My liewe Senator, ek is nie geroep om suksesvol te wees nie, ek is geroep om getrou te wees.”

Liewe leser, liewe luisteraar – ek sluit af met hierdie vraag aan jou: Is jy bereid om tot die dood getrou te wees in jou geloof? Sal jy, wanneer jy in ’n koue tronk opgesluit sit of jou werk verloor het omdat iemand ’n klag teen jou ingedien het weens jou geloof, steeds kan fluister: ‘Semper Fidelis‘ – vir ewig getrou; of gaan jy die maklike pad vat en jou geloofsbeginsels kompromiteer?